Κυβερνητική πολιτική: δεινά για τον λαό - σοβαροί κίνδυνοι για τα κυριαρχικά δικαιώματα

Κυβερνητική πολιτική: δεινά για τον λαό - σοβαροί κίνδυνοι για τα κυριαρχικά δικαιώματα


Αντιλαϊκή πολιτική φτώχειας και υποτέλειας

Εφτά μήνες διακυβέρνησης ΝΔ και το νεοδημοκρατικό αφήγημα για την επιστροφή, τάχα, του λαού και της χώρας στην κανονικότητα διαψεύδεται καθημερινά από την πραγματικότητα.

Τα πεπραγμένα και οι διακηρύξεις της ΝΔ πιστοποιούν μια κυβερνητική θητεία δραστικής συνέχισης και κλιμάκωσης της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε αδιάλειπτα, από όλες τις κυβερνήσεις, κατά τη μνημονιακή περίοδο. Καμιά κανονικότητα στη ζωή του λαού και της χώρας δεν έχει επιστρέψει. Η πολιτική άγριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης εφαρμόζεται πιστά. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία συνεχίζουν να μαστίζουν πλατιά λαϊκά στρώματα. Η εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία και οι αντεργατικοί νόμοι είναι ακλόνητο καθεστώς. Ο περιβόητος νόμος Κατρούγκαλου εδραιώνεται και ισχυροποιείται. Η συνεχιζόμενη φοροεπιδρομή εξαντλεί το ισχνό λαϊκό εισόδημα. Η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια εξακολουθούν να αγκομαχούν. Από 1ης Μαΐου καταργείται η όποια προστασία της πρώτης κατοικίας και ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για ένα σαρωτικό κύμα αρπαγής της λαϊκής κατοικίας. Ένα άγριο αστυνομικό κράτος, με ένα ευρύ πλέγμα μηχανισμών καταστολής, οικοδομείται. Το υπάρχον αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο ενισχύεται. Ο πολιτικός αυταρχισμός και η εκτεταμένη καταστολή αποτελούν κυβερνητική προτεραιότητα. Το καθολικό ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, του πλούτου και των υποδομών της χώρας εντείνεται. Αυτές τις μέρες, άλλα δέκα λιμάνια εκποιούνται άρον-άρον.

Είναι τα λιμάνια της Πάτρας, του Ηρακλείου, της Αλεξανδρούπολης, της Καβάλας, της Ηγουμενίτσας, της Κέρκυρας, του Βόλου, της Ραφήνας, του Λαυρίου, της Ελευσίνας. Όλα μεγάλης οικονομικής και στρατηγικής σημασίας. Πρόκειται για άλλη μια κίνηση κραυγαλέας εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, μετά την προηγηθείσα -αποικια­κού τύπου- εκποίηση των κύριων λιμανιών της χώρας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Γη, θάλασσες, αέρας, η χώρα και ο λαός, όλα παραδίδονται στους ισχυρούς προστάτες της ντόπιας ολιγαρχίας. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιχειρεί να «αντιμετωπίσει» το Μεταναστευτικό -το οποίο έχει πάρει πλέον εκρηκτικές διαστάσεις- με φράχτες, πλωτά φράγματα, κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταστολή.

Αυτή, λοιπόν, είναι η περιβόητη κανονικότητα, για την οποία κομπάζει η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη. Λεηλασία και υποδούλωση του λαού και της χώρας. Ένταση της αντιλαϊκής δράσης σε πολιτικές συνθήκες όπου η αντιδραστική κυβερνητική προπαγάνδα μονοπωλεί τα ΜΜΕ και με συνεχή διασπορά ψευδολογιών, ψευδαισθήσεων και προσδοκιών επιχειρεί τη συστηματική παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμό του λαού. Με την αναγκαία συνοδεία επίδειξης πυγμής και ανοιχτής αστυνομοκρατίας.


Εξάρτημα της ιμπεριαλιστικής πολεμικής μηχανής

Το δεύτερο αφήγημα που πλασάρεται είναι αυτό της γεωστρατηγικής, δήθεν, αναβάθμισης της χώρας. Ένα αφήγημα που το ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το συνεχίζει η παρούσα, παρουσιάζοντας την Ελλάδα, λίγο-πολύ, σαν πρωταγωνιστή των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή!

Πρόκειται για μωρολογίες που επιδιώκουν να επισκιάσουν τον άθλιο ρόλο που έχει επιλέξει να υπηρετεί, πειθήνια και διαχρονικά, σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της ελληνικής ολιγαρχίας. Αυτόν του σταθερού και «αξιόπιστου» ενεργούμενου, διεκπεραιωτή των ιμπεριαλιστικών εντολών και συμφερόντων. Και, συνεπακόλουθα, απολύτως δεδομένου και προβλέψιμου, όπως ανόητα κοκορεύτηκε -κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ απευθυνόμενος στον Τραμπ- ο σημερινός πρωθυπουργός.

Αυτές τις μέρες, δίπλα στη σταθερή εξύμνηση της «ισ­χυρής συμμαχίας» της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και τις θριαμβολογίες για την «άνθηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που ξεπερνά κάθε προσδοκία», προστέθηκε και νέος ισχυρός «προστάτης», η Γαλλία του Μακρόν. Το σύνθημα «Ελλάς – Γαλλία, συμμαχία» επανέρχεται με φόρα και η κυβερνητική προπαγάνδα υμνεί τις στενές σχέσεις των δυο χωρών που χρονολογούνται από το 1821! Από τότε που η ελληνική αστική τάξη -από τα γεννοφάσκια της ξενόδουλη- προσδέθηκε και παραδόθηκε ψυχή τε και σώματι στις τότε Μεγάλες -Εγγυήτριες- Δυνάμεις, Μ.Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, και τους παρέδωσε -προς υποδούλωση- το νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Η ξενοδουλεία, τώρα, γράφει τις νέες της σελίδες… Έτσι, μετά τη «διεύρυνση του αμερικανικού αμυντικού αποτυπώματος», έρχεται η αναβάθμιση της «στρατηγικής εταιρικής σχέσης» Ελλάδας – Γαλλίας.

Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα; Η νέα συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις, εκτός από το ότι οι βάσεις και οι ποικίλες «διευκολύνσεις» πληθύνονται και ενισχύονται μετατρέποντας τη χώρα μας σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο, δίνει στις ΗΠΑ, εν λευκώ, τη δυνατότητα «μελλοντικών διευθετήσεων»…

Παραχωρούνται, εν ολίγοις, ζητήματα εθνικής ασφά­λειας και κυριαρχίας χωρίς να απαιτείται ο έλεγχος και η συγκατάθεση της ελληνικής Βουλής! Ολοταχώς, πίσω στη σκοτεινή μετεμφυλιακή περίοδο της απροκάλυπτης αμερικανοκρατίας.

Όσον αφορά τους «σωτήρες» που επανακάμπτουν, δηλ. το γαλλικό ιμπεριαλισμό, η «πρωταγωνίστρια» Ελλάδα -της ολιγαρχίας και όχι του λαού- προσκολλάται, επαιτεί και εκλιπαρεί για τη «βοήθεια» και τη «στήριξή» τους απέναντι στην κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα.

Σπεύδει, λοιπόν, η κυβέρνηση ΝΔ να συμμετάσχει στη -γαλλικής πρωτοβουλίας- ευρωενωσιακή δύναμη «θαλάσσιας επιτήρησης» που θα αναπτυχθεί στα Στενά του Ορμούζ στοχεύοντας, εν πρώτοις, το Ιράν. Στέλνει, επιπλέον, φρεγάτα για να συνοδεύσει το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ» στην «αποστολή» του στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου τα «διακυβεύματα είναι μείζονος σημασίας», όπως τόνισε ο εδώ Γάλλος πρέσβης. Και προετοιμάζει την αγορά δύο γαλλικών φρεγατών, οι οποίες θα κοστίσουν πάνω από 2 δισ.

Αυτή είναι η «γεωστρατηγικά αναβαθμισμένη» Ελλάδα τους. Μια χώρα υποχείριο των ισχυρών «προστατών» της, ένα εξάρτημα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ, της Γαλλίας, του ΝΑΤΟ, που βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στη δίνη των ενισχυόμενων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Με πρώτο αποτέλεσμα, να γίνεται δηλωμένος στόχος της Ρωσίας και του Ιράν. Με μια κυβέρνηση, αυτή της ΝΔ, που επιζητά εναγωνίως την ιμπεριαλιστική «προστασία» απέ­ναντι σε μια Τουρκία απρόβλεπτη, επιθετική και τυχοδιωκτική, που διατυμπανίζει προκλητικά το δόγμα «των 2,5 πολέμων», προβάλλοντας τη στρατηγική της «Γαλάζιας Πατρίδας». Μια Τουρκία που κλιμακώνει την επιθετικότητά της απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, αμφισβητώντας ανοικτά και έμπρακτα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και καταλύοντας κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, απειλώντας την επιπλέον με νέο «Αττίλα».

Οι ΗΠΑ βέβαια δεν ενδίδουν στις ικεσίες τους. Δεν στηρίζουν το δεδομένο «σύμμαχο». Δεν διακινδυνεύουν τις σχέσεις τους με την κρίσιμης γεωπολιτικής σημασίας Τουρκία.

Οι υπεκφυγές περισσεύουν, οι έπαινοι και οι φιλοφρονήσεις προς την ελληνική κυβέρνηση είναι χωρίς αντίκρισμα, η πολιτική των ίσων αποστάσεων απέναντι σε Ελλάδα και Τουρκία και η προτροπή «βρείτε τα» επικρατούν σταθερά.

Όσο για το γαλλικό ιμπεριαλισμό, που στην τρέχουσα συγκυρία έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα με την Τουρκία, η όποια «στήριξη», εκτός από το ακριβό αντίτιμο των 2 τουλάχιστον δισ., είναι τόσο δεδομένη όσο κατ’ επανάληψη έχουν αποδείξει τα πεπραγμένα κάθε ιμπεριαλισμού, κατά την ιστορική περίοδο που διανύουμε.

Αμήχανοι και πανικόβλητοι, λοιπόν, προετοιμάζουν το επόμενο βήμα. Στο μοναδικό δρόμο που γνωρίζουν καλά. Αυτόν της όλο και πιο μεγάλης υποταγής στους αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές, αυτόν της όλο και πιο μεγάλης υποχωρητικότητας και του ενδοτισμού στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Το σύνθημα έχει δοθεί. Ο περίφημος επώδυνος συμβιβασμός προετοιμάζεται μεθοδικά. Ο ένας μετά τον άλλο, ανώτατοι πολιτικοί παράγοντες, αναλυτές και δημοσιολόγοι, βγαίνουν -ανοιχτά ή συγκαλυμμένα- να τον υποστηρίξουν. Το Δικαστήριο της Χάγης προβάλλεται σαν η μόνη «ρεαλιστική» στρατηγική της χώρας. Έτοιμοι να συρθούν σε μια «διαπραγμάτευση» εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία, στο σύνολο δηλαδή των επεκτατικών της διεκδικήσεων. Έτοιμοι να εκχωρήσουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Υποταγή στους ισχυρούς, ενδοτισμός στον τουρκικό επεκτατισμό, φτώχεια και καταστολή στο λαό. Αυτή είναι η πολιτική της ελληνικής ολιγαρχίας και όλων των κυβερνήσεών της, όλου του πολιτικού προσωπικού της, διαχρονικά. Αυτή είναι και η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης ΝΔ.

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος