Σαν σήμερα, στις 8 Φεβρουαρίου 1943: Η 17χρονη Λέπα Ράντιτς που προτίμησε να κρεμαστεί παρά να προδώσει τους συντρόφους της στους Ναζί

Σαν σήμερα, στις 8 Φεβρουαρίου 1943: Η 17χρονη Λέπα Ράντιτς που προτίμησε να κρεμαστεί παρά να προδώσει τους συντρόφους της στους Ναζί

Η Λέπα Ράντιτς (Лепа Радић) γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Βοσνίας το 1925, από οικογένεια σερβικής καταγωγής. Ως μαθήτρια έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία. Αργότερα, υπό την επιρροή ενός θείου της μπήκε στο εργατικό κίνημα και εντάχθηκε στη νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος.

Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας. Το Νοέμβριο του ’41, η οικογένειά της αιχμαλωτίστηκε από τις κροατικές φασιστικές δυνάμεις των Ουστάσι και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Με τη βοήθεια παρτιζάνων, αυτή κι η αδερφή της, κατάφεραν να το σκάσουν. Η Λέπα εντάχθηκε στους παρτιζάνους.

Το 1942 πήρε μέρος στις επικές μάχες του όρους Κοζάρα της Βοσνίας όπου οι παρτιζάνοι υπερασπίστηκαν τις απελευθερωμένες απ’ αυτούς περιοχές. Στην μάχη του όρους Κοζάρα βρήκαν το θάνατο, ο πατέρας της Σβέτο, ο 15χρονος αδερφός της Μίλαν και ο αγαπημένος θείος της Βλάντο ενώ οι Κροάτες φασίστες “Ουστάσι” έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς της.

Το 1943 ενώ υπηρετούσε ως τραυματιοφορέας στην επική μάχη του ποταμού Νερέτβα, αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς ναζί ενώ οργάνωνε ένα τμήμα αμάχων για να σπάσει τον κλοιό του εχθρού. Η ίδια πολέμησε μέχρι την τελευταία της σφαίρα. Αναφέρεται ότι ακόμα και δεμένη συνέχισε να παλεύει. Μετά από βασανιστήρια τριών ημερών, η Λέπα οδηγήθηκε στην αγχόνη. Λίγο πριν εκτελεστεί και με τη θηλιά στο λαιμό, της δόθηκε η εναλλακτική να πάρει χάρη αν πρόδιδε τα ονόματα συγκεκριμένων συντρόφων της. Η Λέπα αρνήθηκε και ζητωκραύγασε: “Ζήτω το κομμουνιστικό κόμμα κι οι παρτιζάνοι. Δεν είμαι προδότρια του λαού μου. Αυτοί που ζητάτε θα αποκαλυφθούν όταν θα έχουν ξεκάνει και τον τελευταίο από εσάς. Πάλεψε λαέ! Θα με σκοτώσουν αλλά άλλοι θα εκδικηθούν για μένα”

Η Λέπα απαγχονίστηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1943. Το 1951 ανακηρύχθηκε σε εθνική ηρωίδα της Γιουγκοσλαβίας. Ήταν η νεότερη από τους ανακηρυγμένους εθνικούς ήρωες του κράτους.

Σήμερα αποτελεί σύμβολο νεανική αυταπάρνησης και του αντιφασιστικού αγώνα. Η μνήμη της παραμένει ζωντανή σε όλη την πρώην Γιουγκοσλαβία ενώ το όνομά της έχει δοθεί σε δρόμους και συλλόγους.

Εδώ ένα παρτιζάνικο τραγούδι για τους παρτιζάνους του όρους Κοζάρα: https://youtu.be/f8yGWOQ0SGI (όσα υπάρχουν στην Κοζάρα φύλλα // ακόμα περισσότεροι υπάρχουν νέοι κομμουνιστές // όσα υπάρχουν στην Κοζάρα κλαδιά // ακόμα περισσότεροι υπάρχουν νέοι παρτιζάνοι)

κι ένα μεταγενέστερο τραγούδι για την Λέπα: https://youtu.be/ch3u6TF_Lw8

αυτό είναι από τη σελίδα: Our Balkans – Τα δικά μας Βαλκάνια στο φέισμπουκ