Η αθώωση του Ηλία Σμήλιου υπόσχεση για τους αγώνες που θα ‘ρθουν - ΒΙΝΤΕΟ

Η αθώωση του Ηλία Σμήλιου υπόσχεση για τους αγώνες που θα ‘ρθουν - ΒΙΝΤΕΟ

Την Τρίτη, 4/2/2020, δικάστηκε ο δάσκαλος Ηλίας Σμήλιος, για τη συμμετοχή του στους αγώνες κατά των πλειστηριασμών που επιχειρήθηκαν από το 2016 στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης. Δικάστηκε, επειδή πρωτοστάτησε, στα πλαίσια του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης ενάντια στους πλειστηριασμούς, στους αγώνες υπεράσπισης της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.

Ο δάσκαλος Ηλίας Σμήλιος, που μεταξύ άλλων είναι γραμματέας του Ζ’ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσσαλονίκης, δημοτικός σύμβουλος Αμπελοκήπων-Μενεμένης, μέλος του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης και του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κατηγορήθηκε για τα πλημμελήματα της «διατάραξης και της παρακώλυσης ανταγωνισμού», επειδή έπραξε αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Επειδή φώναξε «Κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζίτη»!

Με άλλα λόγια, την Τρίτη, 4/2/2020, δικάστηκε η αλληλεγγύη. Δικάστηκε ο αγώνας ενάντια στον όλεθρο που έφεραν οι μνημονιακές πολιτικές στη λαϊκή πλειοψηφία. Διότι στο πρόσωπο του Ηλία Σμήλιου καθρεφτίστηκαν όλοι εκείνοι και εκείνες που πάλεψαν για τα συμφέροντα της εργατικής και λαϊκής τάξης ενάντια στα συμφέροντα των τραπεζών και του κεφαλαίου -εγχώριου και ξένου.

Γι’ αυτόν τον λόγο, την Τρίτη ήταν όλοι εκεί! Ήταν όλοι στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης στο πλευρό του Ηλία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις διώξεις των αγωνιστών που έστησε η πρώην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και που εφαρμόζει κατά γράμμα η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

Και τελικά την Τρίτη αποδείχθηκε ότι «το δίκιο δεν δικάζεται». Σε κλίμα συγκίνησης ανακοινώθηκε η αθώωση του Ηλία Σμήλιου από το Δ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης. Η απόφαση αυτή δημιουργεί σημαντικό προηγούμενο και αποτελεί ταυτόχρονα υπόσχεση για τη συνέχιση των αγώνων σε όλα τα επίπεδα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού και των εργαζομένων, για τη διεκδίκηση μιας αξιοβίωτης ζωής.

Ακολουθεί απόσπασμα από την απολογία του Ηλία Σμήλιου, στη δίκη εναντίον του, ως μέλους του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, 4/2/2020.

Είμαι εργαζόμενος, πατέρας, δάσκαλος…

Στον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης και το κίνημα κατά των πλειστηριασμών με αρκετές πολιτικές και συνδικαλιστικές ιδιότητες συμμετέχω, μα τρεις είναι αυτές που στη δράση ιδιαίτερο νόημα δίνουν: Είμαι εργαζόμενος, πατέρας και δάσκαλος!

Είμαι Εργαζόμενος. Ανήκω σ’ αυτή την τάξη των ανθρώπων που δεν κατέχει τον πλούτο αλλά μοχθεί καθημερινά για να εξασφαλίσει τα αναγκαία για τη ζωή. Κι αγωνίζομαι για μια καλύτερη ζωή για μένα, την οικογένειά μου και την τάξη μου!

Είμαι Πατέρας. Έχω ένα παιδί 16 χρόνων που θέλω να το δω τα όνειρά του πράξη να κάνει κι όχι μετανάστης να γίνεται για να μπορέσει να ζήσει. Θέλω, όταν κάποτε το παιδί μου, τα παιδιά μας, την κρίσιμη ερώτηση μου κάνουν, «τι έκανες εσύ για όλα αυτά;» να μπορώ να τους κοιτάξω στα μάτια και στεντόρεια τη φωνή να απαντήσω: «Μαζί με άλλους φτωχούς ανθρώπους αγωνίστηκα για το μέλλον μας, για το μέλλον σας»!

Είμαι δάσκαλος. Η πολιτεία μού έχει αναθέσει την εκπαίδευση των παιδιών μας. Η εκπαίδευσή τους αφορά τη γνώση, αλλά όχι μόνο αυτήν, καθώς οφείλουμε να μορφώνουμε τα παιδιά μας ως ολοκληρωμένους κοινωνικούς ανθρώπους, να τους παρέχουμε κοινωνική και δημοκρατική παιδεία, να αναπτύσσουμε τις ανθρώπινες ευαισθησίες τους και την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπό τους. Η εκπαίδευση διενεργείται με τη διδασκαλία και με το παράδειγμα. Είμαι δάσκαλος. Δε μου επιτρέπεται το παράδειγμα που θα δώσω στα παιδιά μου να είναι εκείνο του υποταγμένου ανθρώπου, που δουλικά αποδέχεται την καταπάτηση των δικαιωμάτων του, τον εξευτελισμό της ζωής του ίδιου και των συνανθρώπων του.

Ολοκληρώνοντας θα μου επιτρέψετε μια μικρή αναφορά (που ίσως λίγο περισσότερο την υπόθεσή μας φωτίσει), μια αναφορά στον πατέρα μου που πριν δέκα περίπου χρόνια έχασα. Χρόνια ολόκληρα δούλευε διπλή βάρδια, από ένα σπίτι στα παιδιά του για να χτίσει. Στη μνήμη του πατέρα μου, τον ιδρώτα των πατεράδων μας κι όλων αυτών που εύκολη ζωή δεν γνώρισαν, είναι βλασφημία ν’ αφήσουμε τις τράπεζες να τον αρπάξουν!!!

Και κάτι ακόμα. Το πιο ωραίο δώρο, δώρο ζωής, που σαν πήγαινα στην Ε’ Δημοτικού (σαν τους σημερινούς μαθητές μου) ο πατέρας μου κατάφερε να μου κάνει: Ολόκληρη η σειρά των βιβλίων του Μενέλαου Λουντέμη! Τα ρούφηξα όλα μέχρι να τελειώσω το Δημοτικό. Τον αγάπησα τον Λουντέμη. Ήταν για μένα η πρώτη πολιτικοποίηση και με μια φράση του, που σ’ ένα δικαστήριο καλή ώρα, πριν πολλές δεκαετίες, σε μαύρα κατάμαυρα για τον τόπο μας χρόνια, είπε στους δικαστές, μ’ αυτή τη φράση του θέλω να κλείσω τη σημερινή μου απολογία: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα επιτρέψω να γίνουν πάλι τέσσερα εγώ»!

Γι’ αυτό αγωνίζομαι, γι’ αυτό αγωνιζόμαστε, για μια ζωή

ΠΗΓΗ: selidodeiktis