Ένας εξαιρετικός «Σκρουτζ» στις Αργυράδες - ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ Κ. Γ. Καλούδη

Ένας εξαιρετικός «Σκρουτζ» στις Αργυράδες - ΦΩΤΟ

Τα τελευταία χρόνια, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε θεατρικές παραστάσεις στο χωριό, στο τέλος του χρόνου με τις γιορτές. Τις ανεβάζει η ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου ή η ομάδα των Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Λυκείου των Αργυράδων.

Τούτη τη χρονιά η ομάδα του Γυμνασίου-Λυκείου ανέβασε το κλασικό έργο του Καρόλου Ντίκενς, «ΣΚΡΟΥΤΖ». Ήταν περισσότερο σε μορφή παραμυθιού που το χάρηκαν μικροί και μεγάλοι.

Το κλασικό αυτό έργο έχει να κάνει με τη μανία του ανθρώπου να αποχτήσει πλούτο. Βέβαια ο πλούτος στοιχίζει στην ψυχή, όπως στοίχησε και στον Σκρούτζ που στο τέλος έμεινε ένα άπονο ον που δεν τον καταδέχονταν ούτε οι δικοί του άνθρωποι. Έπρεπε να μεταφερθεί, έστω για λίγο, στο μέλλον για να γευτεί την αξία των έργων του. Έπειτα από αυτή την εμπειρία μεταμορφώνεται, και από εχθρός των συνανθρώπων του, γίνεται φίλος και αδελφός.

Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Ηλίας Λουμάκης και σκηνογράφησε ο Θεοδόσης Καββαδίας. Τα παιδιά, άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο έδωσαν το καλύτερο που μπορούσαν και ο κόσμος τα χάρηκε και για το αποτέλεσμα, αλλά και για την ομορφιά που εξέπεμπε το παρουσιαστικό τους. Δίχως άλλο αν όχι όλα, κάποια από αυτά θα είναι οι αυριανοί συνεχιστές της θεατρικής παράδοσης του χωριού μας.

Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει, αφού κάποια από αυτά τα παιδιά με προηγούμενη εμπειρία, απέδωσαν τον ρόλο τους με πολύ μεγάλη άνεση. Αυτό δε μειώνει την προσπάθεια των άλλων φυσικά, αφού πάνω από όλα μετράει η συμμετοχή. Κανείς δεν είναι γεννημένος ηθοποιός, αλλά όλοι έχουν κάτι θετικό και όμορφο να λάβουν μέσα από αυτήν τη προσπάθεια.

Η Ζωή είναι η μεγαλύτερη δασκάλα και το θέατρο είναι ένας από τους τρόπους που διδάσκει.

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι, όπως είναι η άγρια ζωή της ζούγκλας, ο πόλεμος, οι καταστροφές… Το θέατρο έχει το δικό του τρόπο. Ζωντανεύει ιστορίες προς αποφυγή ή παραδειγματισμό. Διορθώνει τη φωνή και τη κίνηση και μαζί με πολλά άλλα κρατάει τα παιδιά ενωμένα και μακριά από πολλά στραβά και ανάποδα που τα πολιορκούν σε τούτη την εποχή.

Καλό θα ήταν να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια των σχολείων μας με το θεατρικό τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου.

Υπάρχει και το μάθημα θεατρολογίας στα λύκεια. Εκεί είναι αμφίβολο αν τους παρέχεται κάτι το ουσιαστικό, μιας και δεν υπάρχουν οι δάσκαλοι θεάτρου. Παίζοντας ένα έργο πάνω στη σκηνή εδραιώνουν αυτά που έχουν διδαχθεί από το βιβλίο και ακόμη μαθαίνουν να αγαπούν αυτό που δημιουργούν.