Η «Ελιά τ΄Αγιού» στις Αργυράδες διατηρητέο μνημείο της φύσης

Η φωτογραφία είναι από την επίσκεψη-συνάντηση της επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου με το τοπικό συμβούλιο Αργυράδων. ΦΩΤΟ Αλ. Καββαδίας

Η «Ελιά τ΄Αγιού Σπυρίδωνα Παναχωρίτη» στις Αργυράδες κηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου

Με βάση την απόφαση η «Ελιά τ΄ Αγιού» έχει ιδιαίτερη βοτανική, οικολογική, αισθητική, ιστορική και πολιτισμική αξίας και μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό πόρο.

Η συγκεκριμένη ελιά, είναι μια από τις μεγαλύτερες ελιές , όχι μόνο στην Κέρκυρα, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Όπως αναφέρεται στη σχετική απόφαση η επιφάνεια της βάσης του κορμού ανέρχεται σε 12.45 τετραγωνικά μέτρα, η περίμετρος του δένδρου στη βάση του κορμού 21.66 m, η μεγαλύτερη διάμετρο κορμού 4.35 m και η μικρότερη 0.55 m.

Επιπλέον επισημαίνεται ότι: Τα αναγκαία έργα για την προστασία και την διαχείριση του θα εκτελούνται σύμφωνα με τις δασικές διατάξεις και τις διατάξεις περί δημόσιων και δημοτικών έργων αφού μελετηθούν, εγκριθούν και θεωρηθούν αρμοδίως. Να ληφθεί μέριμνα για την έκδοση σχετικής Δασικής Απαγορευτικής Διάταξης στην οποία θα αναφέρονται οι απαγορεύσεις και οι κυρώσεις επί των παραβάσεων αναφορικά με το εν λόγω Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης

Μακραίωνη Ιστορία

Σύμφωνα με τον φιλόλογο Θεοφάνη Καββαδία η «Ελιά τ΄Αγιού Σπυρίδωνα Παναχωρίτη» «το λιγότερο φυτεύτηκε στην Βυζαντινή εποχή. Μια ελιά που γνώρισε πάρα πολλούς κυρίαρχους και οπωσδήποτε και πάμπολλους ιδιοκτήτες.

Δίπλα στην ελιά σύμφωνα με την παράδοση στον περίβολο της εκκλησίας μετάλαβαν τα άχραντα μυστήρια και ορκίστηκαν οι μαχητές από τις Αργυράδες που έλαβαν μέρος στον τελευταίο Τουρκοβενετικό πόλεμο του 1716, με αρχηγούς τον Πανδή Νικόλαο του Πολυμέρου και τον γιο του Γεώργιο. Ο άγιος Σπυρίδωνας ήταν και παραμένει ο προστάτης του νησιού μας. Αποτέλεσε λοιπόν την ύστατη βοήθεια, τη μέγιστη παρηγοριά των πολεμιστών.

Η ελιά αυτή αντίκρισε πρώτη και καλύτερη αυτήν την μεγάλη στιγμή της εθνικής έξαρσης, το κάλεσμα της ελευθερίας της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας. Η άμυνά τους στα υψώματα του Σταυρού για την προστασία του Υδραγωγείου της πόλεως και στη συνέχεια μπροστά από την πύλη του Αγίου Ραϋμόνδου (Πόρτα Ρεμούντα) έκανε τους Ενετούς να δώσουν Προνόμια στις δύο πολυπληθέστερες οικογένειες των Αργυράδων Την οικογένεια Πανδή και την οικογένεια Καββαδία. Η απόφαση αυτή της Βενετικής Συγκλήτου βγήκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1733, για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στην πολιορκία της Κέρκυρας (ασέδιο των Κορυφών).

Βεβαίως γνώρισε και το θανατικό του 1816, μιας και στον συγκεκριμένο χώρο ενταφιάστηκαν οι νεκροί αργυραδίτες της « Πανούκλας» που στην περιοχή μας ξεκλήρισε σχεδόν (2) δύο χωριά τις Ρουμανάδες που δεν είναι και τόσο γνωστό και τον Μαραθιά. Στην εκκλησία του Αγιού λίγα μέτρα δυτικά της ελιάς σώζονται δύο πλάκες με την ένδειξη : «ΤΑΦΟΣ ΠΑΝΩΚΛΙΑΣΜΕΝΩΝ ΑΠΕΧΕΤΕ». Οι κερκυραίοι απέδωσαν τη σωτηρία τους στον Άγιο Σπυρίδωνα, προστάτη του νησιού μας. Στις Αργυράδες δεν είναι τυχαίο που οι τάφοι των Πανουκλιασμένων βρίσκονται στις (2) εκκλησίες του Αγίου Σπυρίδωνα, τον Μεσοχωρίτη, στο Μεσοχώρι και στην εκκλησία για την οποία κάνουμε λόγο στον Άγιο Σπυρίδωνα τον Πανωχωρίτη».