Οι σύγχρονοι «δούλοι» της «μεσαιωνικής» Ελλάδος - Οι «αιώνιοι» μετανάστες στη σύγχρονη

Οι σύγχρονοι «δούλοι» της «μεσαιωνικής» Ελλάδος - Οι «αιώνιοι» μετανάστες στη σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία

Κείμενο των Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών
Είσαι σήμερα 40 - 45 - 50 ετών…

Κάπου στα 30 - 35 - 40 σου χρόνια, ενώ περίμενες υπομονετικά τη «σειρά» σου στην επετηρίδα…


κλήθηκες να «αποδείξεις» την …αξία του πτυχίου σου… ή μάλλον κλήθηκες να αποδείξεις πόσο καλός παπαγάλος μπορούσες να είσαι… και μάλιστα  σε θέματα, που σε πλείστες των περιπτώσεων, δεν είχαν σχέση με τη διδακτέα ύλη της μέσης εκπαίδευσης… ειδικά της δευτεροβάθμιας, δίνοντας γραπτές εξετάσεις ΑΣΕΠ… την ώρα που δούλευες 60 ώρες την εβδομάδα στον ιδιωτικό τομέα – στην εκπαίδευση, ή αλλού… την ώρα που είχες παιδιά να αναθρέψεις… ή την ώρα που έπρεπε να κάνεις οικογένεια και να …προλάβεις να κάνεις παιδιά…

ή… για να πάρεις την παιδαγωγική επάρκεια, «έτρεξες» ένα μεταπτυχιακό ή μια ΑΣΠΑΙΤΕ ή  έδωσες κατατακτήριες εξετάσεις και για τέσσερα χρόνια έκανες τη νύχτα μέρα - και έγινες και πάλι φοιτητής, παράλληλα με τις άλλες σου ιδιότητες…  Και μπήκες στη δημόσια εκπαίδευση, με όραμα και ελπίδα… και μαθημένος στη σκληρή δουλειά…

Ένα πρώτο κάλεσμα απαιτούσε  να παρουσιαστείς μέσα σε τρεις μέρες! στην Κρήτη, ενώ είσαι από τη Θράκη… στη Ρόδο, ενώ είσαι από τα Γιάννενα… στα Ιόνια, ενώ είσαι από την Εύβοια… είπες θα κάνω υπομονή… δε θα’ ναι για πάντα… Κι έτσι έκανες την …πρώτη σου μετακόμιση…

Όργωσες λοιπόν την Ελλάδα… και μάλιστα με …μονά μόρια…

Εάν ήσουν από τους «τυχερούς» πήγες  …Δονούσα, Σχοινούσες, Ανάφη, Καστελλόριζο, Κάσο, Χάλκη, Νίσυρο, Αγαθονήσι, Οινούσσες, Ψαρά, Άγιο Ευστράτιο… και τόσα άλλα νησιά… αλλά και χωριά στην ηπειρωτική Ελλάδα με υψόμετρο… χωρίς τακτική σύνδεση με τον πολιτισμό… τα λεγόμενα «δυσπρόσιτα», τα οποία διπλασίαζαν τα μόριά σου στον πίνακα κατάταξης των αναπληρωτών. Κάποια εξ αυτών ήταν και «απομακρυσμένα», στα οποία ήξερες ότι η προϋπηρεσία σου βάσει του Νόμου Λοβέρδου θα διπλασιάζονταν, όταν μια μέρα θα ερχόταν η ώρα του μόνιμου διορισμού…

Γι’ αυτό! έκανες υπομονή και μόνον! γι’ αυτό…

και μάλιστα ενίοτε τα επέλεγες - έχοντας ανέβει στον πίνακα είχες την «πολυτέλεια» της επιλογής  - ρισκάροντας όμως! να σε καλέσουν σε δεύτερη ή και τρίτη φάση – ή και καθόλου… και άρα να χάσεις μόρια…

Κάθε Σεπτέμβριο, ή Οκτώβριο, ή Νοέμβριο… αποχαιρετούσες το μωρό σου, παιδιά που έκλαιγαν, σύζυγο, γονείς, αδέλφια… που είχαν προβλήματα υγείας, ενίοτε και πολύ σοβαρά, που όμως δε μοριοδοτούνται… ή φόρτωνες στο καράβι μαζί με βαλίτσες και …τα παιδιά…

Κάθε Αύγουστο δεν κοιμόσουν… από το άγχος εάν θα σε καλούσαν ξανά για δουλειά, ξημεροβραδιαζόσουν πάνω από τον Η/Υ και έψαχνες δανεικά… για να μπείς στο τραίνο και στο αεροπλάνο και στο καράβι για να φτάσεις στον προορισμό… κατέβαινες στο λιμάνι… ή στη βουνοκορφή… μετά από ένα ταξίδι μαραθώνιο… άγνωστος μεταξύ αγνώστων… εάν ήσουν «τυχερός» και σε είχαν καλέσει από την πρώτη φάση, ήταν ακόμα τουριστική περίοδος… κοιμόσουν(;) για εβδομάδες σε παραλίες… ή στο αμάξι σου - εάν είχες την πολυτέλεια… να το έχεις μαζί σου φορτωμένο στο 100% της χωρητικότητάς του – σε βαθμό ώστε μόνον από τους πλευρικούς καθρέφτες να ελέγχεις πίσω - με το φόβο να μην κλέψουν την «προίκα» που κουβαλούσες και να μη μπατάρει από το βάρος – ή και σε δωμάτια ξενοδοχείου, δίνοντας μισό μηνιάτικο σε λιγότερο από βδομάδα…

Έβρισκες τελικά ένα σπίτι - εάν είχες και παιδιά μαζί, μόνον από θαύμα έβρισκες – τρώγλη… με ενοίκιο 250 - 350 ευρώ, δηλαδή μαζί με ρεύματα, νερά… κόστος που έφτανε το μισό μηνιάτικο… ασυντήρητο, χωρίς μόνωση, με χαλασμένα υδραυλικά, με βουλωμένα λούκια που ξεχείλιζαν… με σκουριασμένες σωληνώσεις που έσπαγαν στα πρώτα κρύα, με κουφώματα που έμπαζαν κρύο και νερά στην πρώτη βροχή, με μουχλιασμένους τοίχους, με κοριούς στο στρώμα, με κατσαρίδες, με σάπια εξώπορτα, με μια μικρή μουχλιασμένη ντουλαπίτσα - που χωρά μόνο το μπουφάν και δυο παντελόνια - με ανύπαρκτα ή μουχλιαμένα ντουλάπια κουζίνας στο μπάνιο… με χαλασμένο το air-condition, με ένα πλυντήριο για δέκα εκπαιδευτικούς 10 λεπτά απόσταση έξω από το σπίτι… χωρίς σόμπα, χωρίς αφυγραντήρα, χωρίς δεύτερο τραπέζι - γραφείο για να εναποθέτεις τα βιβλία, τις σημειώσεις, τον Η/Υ σου… με μισοσπασμένες καρέκλες, εάν και όποτε υπήρχαν (να ακουμπήσεις τις κούτες με τα ρούχα και τα βιβλία τα δικά σου ή και των παιδιών σου, για να μην πλημμυρίσουν στην πρώτη βροχή), χωρίς πάπλωμα, με μια άπλυτη κουβέρτα, με μουχλιασμένα μαξιλάρια, με ένα χαλασμένο ή υποτυπώδες κουζινάκι, με ένα μικρό ψυγείο που έχανε νερά… με ελάχιστα πιάτα, ποτήρια, χωρίς κατσαρόλα ή με σάπιο πάτο…, χωρίς βραστήρα…

Έδινες «σήμα» να σου ταχυδρομήσουν τα 40 πακέτα… με τα ρούχα σου, τα βιβλία σου, τα αναλώσιμα, δυο κουρελούδες, τις κουβέρτες σου, μια σομπίτσα…

Και μάθαινες σε κάθε σου βήμα να σέρνεις μαζί σου τη σόμπα ή αερόθερμο… δίπλα στην ξύλινη καρέκλα, στο τραπέζι… στο μπάνιο… ξυλιάζοντας από το κρύο και την υγρασία, παρότι ήσουν ντυμένος όπως οι Εσκιμώοι…

Στην πορεία ανακάλυπτες ότι σου …κλέβουν ρεύμα - ξόδευαν άλλοι… το χρεωνόσουν εσύ - πήγαινες στις Αρχές… αλλά εσύ ήσουν «ξένος»… οι άλλοι ήταν ντόπιοι… οπότε σου κολλούσαν και ταμπελίτσα… του …απαιτητικού τουλάχιστον, αν όχι του τρελού… και βεβαίως σου χρέωναν το ρεύμα για …χρυσάφι και …έτρεμαν τα χέρια σου όταν …τολμούσες να ανάψεις το σομπάκι που είχες κουβαλήσει από την άλλη άκρη της Ελλάδος…

Ανακάλυπτες ότι είναι «χαλασμένος» ο θερμοσίφωνας και έκανες μπάνιο με κρύο νερό, μέχρι να ευοδωθεί η δέηση… να επισκευασθεί… αρρώσταινες, αναγκαζόσουν να χαπακώνεσαι με αντιβιώσεις… και όμως να ανταπεξέρχεσαι  στη δουλειά, στη μελέτη…

Ανακάλυπτες ότι δεν έχει τελικά… internet και έπρεπε να το πληρώσεις και αυτό και εάν και εφόσον υπήρχε η δυνατότητα βέβαια… γιατί πως αλλιώς θα ανταποκρινόσουν στη μελέτη σου στο σπίτι;… Συχνά φορτωνόσουν τον Η/Υ και πήγαινες στο καφέ… ή στο παγωμένο σχολείο… ή στην παγωμένη υποδοχή του «πανδοχείου»… για να κάνεις τη δουλειά σου…

Εάν δεν είχες αυτοκίνητο και αφού δεν υπήρχε συγκοινωνία, για να πας στο σχολείο ή και στο σχολείο διάθεσης, περίμενες  φορτωμένος στο κρύο, τη βροχή και τον τρελό αέρα βλ. Ικαρία, Αμοργό… κάνοντας ωτοστόπ!... συχνά σε ειρωνευόταν εκείνος που τελικά σε εξυπηρετούσε… ή δεν περνούσε κανείς… ή πλήρωνες από την τσέπη σου τις βενζίνες «5 νομά σε ένα αμά»ξι, με κίνδυνο της ζωής σου σε κακοτράχαλους δρόμους, με κατολισθήσεις - βλ. Όλυμπος Καρπάθου, Ράχες Ικαρίας… με επικίνδυνες στροφές, με κακοτεχνίες και γκρεμούς…

Ψώνιζες από το τοπικό μανάβικο και ένιωθες ότι έμπαινες σε χρυσοχοείο… δεν ξανάμπαινες και πάθαινες αβιταμίνωση… η δικαιολογία ήταν κλασσική… «υψηλός ο ΦΠΑ»… και ας ήσουν σε συγκεκριμένα νησιά, όπου όλος ο κόσμος ήξερε ότι είχαν μειωμένο ΦΠΑ… Και φυσικά, αφού δεν υπήρχαν μεγάλα super market ψώνιζες από το μπακάλικο… σε τιμές Κολωνακίου… Και συχνά, όταν δε μπορούσε να πιάσει το καράβι ή να φτάσουν λόγω χιονιά τα εμπορεύματα… ξέμενες ακόμα κι από είδη πρώτης ανάγκης… μα γιατί δεν έπαιρνες φρέσκα ψάρια που σου φώναζαν οι ντόπιοι… ότι είναι φτηνά; Μόνο 10 ευρώ το κιλό!... τα φτηνότερα!...

Πώς «συντηρούσες» το σπίτι στον τόπο του «μαρτυρίου», το σπίτι στον τόπο της οικογενείας που άφηνες πίσω… και πιθανόν και το σπίτι του παιδιού σου που σπούδαζε σε άλλο τόπο!;… Με το πενιχρό μισθό των όποιων ευρώ, (που ελάμβανες για 9 - στην καλύτερη περίπτωση - μήνες το χρόνο)  και με τον οποίο έπρεπε να πληρώνεις στέγαση, διατροφή και μετακίνηση και επιπλέον το … μεταπτυχιακό σου… , το σεμινάριο… , τις ξένες γλώσσες…

‘Από ξένο τόπο κι απ’αλαργινό’…

Και εξυπακούεται πως απαγορεύεται ως «δημόσιος»! υπάλληλος η όποια δεύτερη δουλειά… αλλά δεν είχες ούτε το χρόνο, ούτε τις σωματικές ούτε τις ψυχικές αντοχές… μα άλλωστε, εκεί στην εξορία του Αδάμ, δεν υπάρχουν «δουλειές»…

Δεν μπορούσες να φύγεις… ακόμα και εάν συνέβαινε κάτι πολύ σοβαρό στην οικογένεια που άφηνες πίσω… ή ακόμα και εάν αρρώσταινες ο ίδιος… είχε απαγορευτικά… και φυσικά δε σου έφτανε ο μισθός για να διανύσεις το δρόμο «400 μέτρων μετ’ εμποδίων»… αλλά ούτε είχες δικαίωμα να πάρεις άδεια… έπρεπε να απωλέσεις μέρος του μισθού και ένσημα… και επιστρέφοντας, να προλάβεις να βγάλεις την υπέρογκη ύλη για «τα μάτια του κόσμου» και εις βάρος της ποιότητας – πραγματικής γνώσης.

Ήξερες ότι και με 40 πυρετό έπρεπε και ναι… πήγαινες στο σχολείο σου, αφού ο αναπληρωτής δικαιούται το πολύ 15 ημέρες «αναρρωτική» με μισές αποδοχές - όχι πάνω από δύο συνεχόμενες – και 7 μέρες κανονική, για λόγους εξαιρετικής ανάγκης!…

και εάν, ω μη γένοιτο, έχοντας εξαντλήσει τα …δικαιώματά σου, έπρεπε να λείψεις τρείς συνεχόμενες μέρες, έπρεπε να περάσεις από επιτροπή… να πάρεις δηλαδή κι άλλη άδεια… για να μεταβείς στον τόπο συνεδρίασης της επιτροπής… και φυσικά να πληρώσεις εσύ τα έξοδα μετακίνησης…

Και βεβαίως οι άδειες κύησης, λοχείας, ανατροφής τέκνου… ήταν κωμικοτραγικές… δεν είχες δικαίωμα να θηλάσεις το μωρό σου…

Και πήγαινες σε «παγωμένο»… γεμάτο υγρασία σχολείο, αφού δεν υπάρχουν κονδύλια για πετρέλαιο… Επέστρεφες στο «παγωμένο» σπίτι σου καταβεβλημένος… αργά ή γρήγορα αρρώσταινες κι έμπαινες πάλι σε φαύλους κύκλους…

Σου ανέθεταν 13 μαθήματα… μισά εκ των οποίων ανήκουν σε διαφορετικές μεταξύ τους ειδικότητες, ή ακόμα και σε διαφορετικούς κλάδους – ειδικά εάν έχεις την «τύχη» να ανήκεις στους …ενοποιημένους κλάδους… τα γνωστά μαθήματα δεύτερης ανάθεσης… ή και …τρίτης ανάθεσης, ήξερες ότι την επόμενη χρονιά, υπήρχαν μεγάλες πιθανότητες να σου αναθέσουν άλλα 13, νέα, που δεν τα είχες διδάξει αλλά ούτε και διδαχθεί ποτέ - αναγκαζόσουν λοιπόν να μελετάς και να συγκεντρώνεις υλικό ως τις 2 το ξημέρωμα καθημερινά και να μη σηκώνεις κεφάλι ούτε τα Σαββατοκύριακα…

Εάν δεν είχες κουβαλήσει και εκτυπωτή μαζί σου… έπρεπε ως τις 4 και βάλε, το απόγευμα, να ξεροσταλιάζεις στο φωτοτυπικό του σχολείου… βγάζοντας φωτοαντίγραφα – υλικό απαραίτητο για το εκπαιδευτικό σου έργο - και έχοντας και …γκρίνια από τη διεύθυνση περί  οικονομίας στη χαρτική ύλη! - ασκησιολόγια, σημειώσεις, εργασίες, διαγωνίσματα… για τους μαθητές σου, αφού το δυσπρόσιτο σχολείο, δεν έχει γραμματέα…

Και όταν έφτανες επιτέλους στο …σπίτι, έπρεπε να περιμένεις τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο, τον κουφωματά… δεν μπορούσες να ξεκουραστείς… έπρεπε να μαστορέψεις εσύ και να συντηρήσεις το σπίτι και ας είχες διαβιώσει μόλις λίγες μέρες ή μήνες σε αυτό… κι ερχόταν ο μάστορας δύο ώρες μετά το ραντεβού… και δεν προλάβαινες ούτε να προετοιμαστείς για την επόμενη μέρα…. Και ξαγρυπνούσες…

Εάν είχες και μεταπτυχιακό να «τρέξεις»… έφτυνες αίμα και ιδρώτα… να δουλεύεις, να μελετάς, να φροντίζεις από κοντά ή από μακριά ναι! για την οικογένειά σου, να σπουδάζεις, να τρέχεις στα κοντινότερα εξεταστικά κέντρα που απείχαν μόνον …10 ώρες κατά μέσο όρο… για να μαζεύεις επιπλέον προσόντα…  παράλληλα με την προϋπηρεσία…

Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα σκεφτόσουν πως θα κάνεις αυτό το ταξίδι με τα τρελά έξοδα, για να αισθανθείς ότι παίρνεις άδεια από τη «φυλακή», ναι… έβαζες στη βαλίτσα και τα βιβλία για να «σπρώξεις» το διάβασμα, την προετοιμασία ή και τη διόρθωση γραπτών… και κατά συνέπεια ήσουν υπέρβαρος στο αεροδρόμιο και πλήρωνες πρόστιμο… ή τα κουβαλούσες στο καράβι, προκαλώντας βλάβη στη σπονδυλική σου στήλη… με το φόβο να μην πέσεις θύμα κλοπής… ή να μη στα πάρουν κατά λάθος… κι άντε καλά τα ρούχα, αλλά το υλικό που είχες αφιερώσει άπειρες εργατοώρες να σταχυολογήσεις - συγκεντρώσεις;!…

Όταν είχε μποφόρ, γινόσουν μούσκεμα μέχρι να ανέβεις στο καράβι και μέχρι να φτάσεις στους δικούς σου πάθαινες πνευμονία…

Τις δέκα μέρες και ούτε… που είχες στον τόπο σου, έπρεπε να προλάβεις δουλειές, γιατρούς, μελέτη… και είχες να αντιμετωπίσεις και την άγνοια και την ανοησία πως… ‘γιατί δεν προλαβαίνεις να αφιερώσεις χρόνο σε όλους;’…

Επέστρεφες με μαύρη καρδιά στο …κελί σου και το έβρισκες «ψυγείο» από τα κρύα του Χειμώνα, με νερά - πάγους να έχουν εισχωρήσει, με μούχλα… και βρύα! να έχουν φυτρώσει στους τοίχους…

Εάν τολμούσες να παραπονεθείς, για το ελάχιστο, για κάτι από όλα αυτά τα τραγικά, που μόνον όποιος τα έχει βιώσει, μπορεί να τα αντιληφθεί και να μην τα «δεί» ως τραγελαφικά, έπαιρνες απάντηση ότι …«ήταν επιλογή σου να έρθεις…»…, «στο σπίτι σου έχεις θέρμανση;… ζεστό νερό;»…

Και όταν έφθανε ο Μάϊος, επειδή «έπρεπε» να μπει ο τουρίστας στο σπίτι, που σου είχαν κάνει τη «χάρη» να σου νοικιάσουν, έπρεπε να πακετάρεις… να μεταφερθείς σε μια αποθηκούλα… ένα πατάρι… ένα υπόγειο… δεύτερη μετακόμιση μέσα στον ίδιο χρόνο…

Και ερχόταν ο Ιούλιος… πακετάριζες… κάνοντας την τρίτη μετακόμιση μέσα στο σχολικό έτος…

Έμπαινες με αργοπορία στο ταμείο ανεργίας, γιατί οι υπάλληλοι στην υπηρεσία σου είχαν πολύ δουλειά και δεν προλάβαιναν να ετοιμάσουν εγκαίρως τα απαραίτητα έγγραφα κι έτσι έχανες «ημέρες» από το επίδομα ανεργίας… 

Επέστρεφες… σκεφτόσουν… μήπως και μπορέσεις να κάνεις ένα παιδί… αφού από μακριά… όλο το χρόνο… ούτε τεχνητή γονιμοποίηση είναι δυνατή…

έβαζες …17 πλυντήρια, δεν προλάβαινες να πας στους γιατρούς - τρέχουν οι καλοκαιρινές άδειες για τους «κανονικούς» ανθρώπους – ούτε για τους δικούς σου ούτε για τον εαυτό σου… ούτε τις φυσιοθεραπείες σου να κάνεις - για την αρθρίτιδα που «μάζεψες»…

Πακετάριζες για να είσαι έτοιμος αυτή τη φορά… να μην τρέχεις πανικόβλητος τελευταία στιγμή… έκανες τη φασίνα σου ανάμεσα στα πακέτα… το είχες πάρει απόφαση ότι το σπίτι σου είναι …καταυλισμός…

Αναπροσάρμοζες το διδακτικό σου υλικό, μελετούσες νέα μαθήματα… που ήξερες πως ανά πάσα στιγμή θα σου ζητηθεί να αποδείξεις ή να …παραστήσεις… ότι τα κατέχεις…

Και πάλι από την αρχή…

Το Φθινόπωρο έκανες και πάλι την πρώτη μετακόμιση μέσα στη νέα σχολική χρονιά…

Για 5 – 10 – 15 χρόνια… αναπληρώνεις τον εαυτό σου…

Μαζεύεις κάθε χρόνο τα κομμάτια σου…

έχεις συνειδητοποιήσει ότι θα είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας μέσα στην ίδια σου τη χώρα… κάθε χρόνο… ή μάλλον τρείς φορές το χρόνο…

αφού, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, «…μετανάστης είναι το άτομο που διαμένει για τουλάχιστον 6 μήνες μακριά από τον συνήθη τόπο κατοικίας του… και σύμφωνα με πολλούς, ο οικονομικός μετανάστης μπορεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις να αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας, εάν η οικονομική του δυσπραγία, έχει προκληθεί λόγω υποκρυπτόμενων πολιτικών (ή άλλων) διακρίσεων… σε βάρος ορισμένης ομάδας του πληθυσμού στην οποία ανήκει…»…

Και εξαίφνης! αλλάζουν άρδην τα δεδομένα… και μάλιστα χωρίς μεταβατική περίοδο… και ω! της αντισυνταγματικότητας… με αναδρομική ισχύ σου ακυρώνουν τα διπλά μόρια… όλα…

ακόμα και αυτά που ήξερες πως, βάσει νόμου, θα μετρούσαν διπλά για μόνιμο διορισμό… χάνεις το όνειρο της μονιμοποίησης…

σου ακυρώνουν και τα απλά δυσπρόσιτα που σε ανέβαζαν στον πίνακα των αναπληρωτών - δε σου αναγνωρίζουν ούτε καν ένα συντελεστή βαρύτητας -  αφού τώρα λέει… ο πίνακας πρέπει να είναι ενιαίος (αναπληρωτών – μονίμων), οπότε χάνεις ακόμα και την …«ευκαιρία» να δουλεύεις ως αναπληρωτής…

Μαθαίνεις ότι ούτε η προϋπηρεσία – εμπειρία που συγκέντρωσες στον τόσο ευαίσθητο κλάδο της εκπαίδευσης… είναι αρκετή… την ώρα μάλιστα που σε όλους τους άλλους κλάδους – φορείς του Δημοσίου, η προϋπηρεσία και μάλιστα η «ειδική εμπειρία»… πριμοδοτείται με τη μέγιστη δυνατή μοριοδότηση και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που αποκλείει παντελώς όσους δεν την έχουν - ακόμα και εάν έχουν όλες τις άλλες προϋποθέσεις.

Ειδικά εάν έχεις κάτω λίγα χρόνια προϋπηρεσίας, ούτε τα λοιπά ακαδημαϊκά προσόντα που έχεις – ένα μεταπτυχιακό, ή/και ένα δεύτερο πτυχίο, ή/και ένα σεμινάριο, ή/και γνώση χειρισμού Η/Υ, ή/και μία γλώσσα σε επίπεδο καλής γνώσης … είναι ικανά να σε κρατήσουν στην εκπαίδευση…

Πρέπει στα  40! - 45!! - 50!!! σου χρόνια, να αποκτήσεις - πληρώνοντάς τα μάλιστα από την τσέπη σου – οπωσδήποτε και πρώτο και δεύτερο μεταπτυχιακό… και διδακτορικό… και  δεύτερο πτυχίο, να τρέξεις και ένα σεμινάριο τουλάχιστον 300 - 400 ωρών και 7 μηνών (τα μικρότερης διάρκειας που παρακολούθησες για την  αυτοβελτίωσή σου, δε σου προσέφεραν τίποτα…)  και να μάθεις σε άριστο! βαθμό τη ξένη γλώσσα που ήδη γνωρίζεις αλλά και μια δεύτερη ξένη γλώσσα! και αυτή σε άριστο βαθμό!… για να έχεις δικαίωμα να διδάξεις …προσωρινά... στη …δευτεροβάθμια ή την …πρωτοβάθμια εκπαίδευση!...

Και ω! - ίσως θα κληθείς στα 45! - 50! - 55! σου χρόνια, να «δοκιμαστείς» για άλλη μία φορά σε γραπτό διαγωνισμό… να αφήσεις τελείως στην άκρη, για άλλη μία φορά, τις υποχρεώσεις σου, απέναντι στα παιδιά σου που σπουδάζουν ή ψάχνουν για εργασία, ή/και στους ηλικιωμένους γονείς σου… και να «παπαγαλίσεις» στείρα γνώση!... καταστρέφοντας έτι περισσότερο τη «σκέψη» τη δική σου, όπως και των μαθητών σου…

Και να μπεις σε ανθρωποφαγική λογική…

ενώ οφείλεις ως παιδαγωγός να διδάσκεις «ήθος», να μεταλαμπαδεύεις αξίες… να είσαι «πρότυπο» λόγων και έργων… για τους μαθητές σου…

Με χρόνιες μεθοδεύσεις, εσκεμμένες και μη, κατόρθωσαν να σε κάνουν όχι απλώς να μη νιώθεις αλληλέγγυος με τους συν-αδέλφους σου αναπληρωτές, αλλά να τους νιώθεις ως εχθρούς – κατάφεραν να σας διασπάσουν σε ομαδούλες… οι έχοντες πολλή προϋπηρεσία αλλά λίγα ακαδημαϊκά προσόντα… οι διοριστέοι ασεπίτες, οι επιτυχόντες ασεπίτες, οι ασεπίτες που διεκδίκησαν με ένδικα μέσα…  οι έχοντες μεγάλη προϋπηρεσία σε δυσπρόσιτα και ταυτόχρονα και απομακρυσμένα, οι έχοντες προϋπηρεσία μόνο σε δυσπρόσιτα αλλά όχι απομακρυσμένα, οι έχοντες καθόλου προϋπηρεσία σε δυσπρόσιτα, οι έχοντες πολλή μικρή προϋπηρεσία και πολλά …ακαδημαϊκά / με «αγορασμένα» και «μη αγορασμένα» «προσόντα», οι έχοντες πολλά παιδιά, οι μη έχοντες καθόλου παιδιά…

Διανύοντας την τέταρτη δεκαετία της βιοτής σου, πρέπει να σκεφτείς σοβαρά… και άμεσα να μεταναστεύσεις… για άλλη μία φορά… αυτή τη φορά όμως στο …εξωτερικό!... πόσο εφικτό άραγε!;…

είσαι πια εν δυνάμει και σε λίγους μήνες «εν ενεργεία» άνεργος…

οπότε δεν προλαβαίνεις και δεν έχει και νόημα να συγκεντρώσεις τα …έξτρα - έξτρα… προσόντα… αλλά εάν τα συγκεντρώσεις - όντας/ούσα  άνεργος/άνεργη, θα έχεις άπλετο …χρόνο και …χρήμα στη διάθεσή σου… - ίσως τότε θα έχεις ελπίδα για …ακαδημαϊκή καριέρα…

…ως «υπερήλικας ανασφάλιστος»…

Κύριε Ελέησον… και …περαστικά μας…

Καλή δύναμη…

…Αναπληρωτές… Εκπαιδευτικοί